W toku rozwoju osobniczego, organizm człowieka przechodzi wiele charakterystycznych dla danego okresu zmian. Zarówno dojrzewanie człowieka, jak i jego starzenie, charakteryzuje się dużą częstotliwością oraz spektakularnością zachodzących zmian. W tym rozdziale przedstawione zostaną zmiany somatyczne postępujące w organizmie człowieka w okresie starości. Opisywane zmiany mają charakter postępowy i doprowadzają do obniżenia się sprawności organizmu.

W przeważającej ilości są to zmiany inwolucyjne, dokonujące się na wszystkich poziomach funkcjonowania organizmu : molekularnym, komórkowym, narządowym oraz układowym, co ma ogromne znaczenie w zakresie funkcjonowania całego organizmu.
Do najważniejszych zmian w organizmie człowieka zaliczyć można:
1. Zanik tkanek i narządów.
2. Zwyrodnienia (atrofie) – zdecydowaną większość stanowią tutaj, atrofie polimorficzne: amyloidowe i lipofuscynowe. Amyloidoza inaczej skrobiawica, to nic innego jak odkładanie się złogów bezpostaciowego amyloidu w przestrzeniach tkankowych. Przykładem jest na przykład: „starcza amyloidoza serca”. Lipofuscyna jest to, żółtobrunatna substancja gromadząca się w cytoplazmie komórkowej narządów miąższowych, bywa zwana też „pigmentem starczym”.
3. Odwodnienie śród- i pozakomórkowe – woda w organizmie dorosłego człowieka stanowi około 60 % jego masy ciała, w okresie starości, ilość ta spada do około 45% masy ciała.
4. Nadmierny rozrost tkanki tłuszczowej – w okresie starości dochodzi do wzrostu ilości tkanki tłuszczowej na rzecz spadku ilości tkanki mięśniowej.
5. Wzrost sztywności tkanek – spowodowany jest wzrastającą, w okresie starości, ilością wiązań pomiędzy poszczególnymi komórkami, danych tkanek.
Zmiany wymienione powyżej, są tylko częścią procesu starzenia. Całość występujących zmian w organizmie człowieka w trakcie starzenia, jest skomplikowana do przedstawienia w ogólnym ujęciu, ze względu na swoje ogólnoustrojowe występowanie.